به علت سیستم آب و هوایی، رطوبت موجود و رواج شغل کشاورزی در استان مازندران، درد مفاصل و عضلات یکی از مسائل رایج در آن منطقه است و داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی کاربرد مناسبی در درمان این بیماری دارند. از آنجائیکه آمار مصرف این داروها در استان زیاد می باشد، بر آن شدیم تا پلی فارماسی و تداخل مربوط به این داروها را مورد بررسی قرار دهیم. این مطالعه به صورت توصیفی روی 7327 نسخه بیمه که از 11 داروخانه از داروخانه های شهرساری در طی سالهای 80-1378 جمع آوری شده بود، انجام گردید و تداخلات دارویی و شدت آنها براساس اهمیت بالینی مورد بررسی قرار گرفت. داروخانه ها براساس جهتهای مختلف جغرافیایی و تراکم پزشک در منطقه انتخاب شدند و براساس نتایج به دست آمده 1927 نسخه حداقل دارای یک NSAID بودند(3/26% کل نسخه های بیمه). در 564 مورد از نسخه های پزشکان عمومی(0/46%) و 359 مورد از نسخه های پزشکان متخصص(9/50%) تداخل دیده شد. بیشترین تجویز دارویی این دسته مربوط به داروی دیکلوفناک با 52/45%(در نسخه های پزشکان عمومی) و 22/34%(در نسخه های پزشکان متخصص) بود. متوسط تجویز دارو در هر نسخه برای پزشکان عمومی و برای پزشکان متخصص بالا بود. با وجود در دسترس بودن شکلهای مناسب، مانند شیاف، تمایل زیادی به تجویز فرم تزریقی وجود داشت. پلی فارماسی NSAIDs، مصرف همزمان با آمینوگلیکوزیدها، دیورتیکها و کورتونها به عنوان معمول ترین تداخلات، بسیار تکرار شده بود. با توجه به این مسئله به نظر می رسد که بازآموزیهای منظمی در جهت اصلاح نسخه نویسی پزشکان منطقه باید انجام شود.

داروهای ضد التهابی غیراستروییدی با اثر روی سنتز پروستاگلاندین ها می توانند باعث بروز عوارض گوارشی جدی و خطرناک شوند. بنابراین لازم است افراد پرخطر برای پیشگیری از بروز این عوارض در صورت مصرف این داروها؛ درمان پیشگیرانه دریافت کنند که داروی انتخابی امپرازول است. در صورتیکه بیمار در طول استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروییدی (NSAID) مبتلا به زخم دوازدهه یا معده شود. باید این دارو قطع کند و درمان شود. در غیر این صورت باید درمان نگهدارنده و ترجیحاً امپرازول دریافت کند در مورد ارتباط هلیکوباکترپیلوری و زخم ناشی از NSAID هنوز بحث بسیار وجود دارد و نیاز به تحقیقات بیشتری است.

زمینه: از آنجا که درد یکی از مهم ترین دلایل عدم مراجعه بیماران جهت درمان ارتودنسی است، کنترل آن برای بیمار و پزشک اهمیت زیادی دارد. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثربخشی داروهای متداول ضد التهاب غیر استروئیدی در کنترل درد ناشی از ارتودنسی انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 75 بیمار پس از قرارگیری آرچ وایر اولیه به صورت تصادفی در 5 گروه دارویی ایبوپروفن 400 میلی گرم، ناپروکسن 250 میلی گرم، اسیدمفنامیک 250 میلی گرم، آسپرین 325 میلی گرم و دارونما (نشاسته) قرار گرفتند. افراد پس از دریافت دو دوز دارو (یک ساعت قبل و 6 ساعت بعد) با استفاده از مقیاس VAS در چهار حالت جویدن، گازگرفتن، روی هم قرار دادن دندان های قدامی و روی هم قرار دادن دندان های خلفی درد خود را در ساعت های مشخص شده تعیین نمودند. داده ها با آزمون های آماری ANOVA و تی تحلیل شدند. یافته ها: درد بلافاصله بعد از قرارگیری آرچ وایر افزایش یافت و در مدت 24 ساعت به حداکثر میزان خود رسید. کم ترین درد در گروه ایبوپروفن و بیش ترین درد در گروه دارونما بود. نتیجه گیری: اگرچه تمام داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی در کنترل درد بیماران موثرند، ولی مصرف ایبوپروفن به میزان بیش تری درد بیماران را کاهش می دهد.

سابقه و هدف: ضد التهاب های غیراستروییدی (NSAIDs) جزو داروهای پرمصرفی هستند که تجویز آن به راحتی تحمل می شود. شایع ترین عارضه این داروها مشکلات گوارشی است. تخمین زده می شود که این عوارض در مرگ 15-10 درصد بیماران بستری نقش داشته باشد. این داروها یکی از علل اصلی خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی و دومین عامل ایجاد اولسر می باشند. هدف از این مطالعه تعیین مدت زمان مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی، شاخص های پیش آگهی و فراوانی آلودگی به هلیوباکترپیلوری در مبتلایان به اولسر پپتیک خونریزی دهنده مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه سمنان طی سال های 82-1376 است.مواد و روش ها: این تحقیق با روش بررسی توصیفی بر روی بیماران مبتلا به اولسر پپتیک که با خونریزی گوارشی مراجعه کرده بودند صورت گرفت. مشخصات این بیماران از نظر سن، علل خونریزی، سابقه و مدت زمان مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی، محل زخم، آلودگی به هلیکوباکترپیلوری و عوامل تعیین کننده پیش آگهی با استفاده از آزمون های Chi-square و T تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: 92 بیمار دارای سابقه مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی با میانگین سنی66.1±3.1  (± انحراف معیار) با 105 بیمار فاقد چنین سابقه ای با میانگین سنی 62.3±4.7 مقایسه شدند. بیماران گروه اول مسن تر بودند (p<0.0001). در هر دو گروه اولسر اثنی عشر و ابتلای مردان شیوع بیشتری داشت. نسبت اولسر اثنی عشر به معده در گروه دوم بیش از 2.1 بود. در بیمارانی که سابقه مصرف بیش از یک هفته دارو را داشتند شیوع زخم اثنی عشر و معده و ابتلاء هر دو جنس به طور یکسان دیده شد.از نظر شدت، پیش آگهی و مرگ و میر تفاوتی بین دو گروه مشاهده نگردید، موقعیت هلیکوباکترپیلوری در گروه های مصرف کننده و غیرمصرف کننده و اولسرهای ناشی از NSAIDs یکسان بود.نتیجه گیری: مصرف NSAIDs نقشی در پیش آگهی و مرگ و میر در خونریزی از اولسر ندارد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

1زمینه و هدف: زخم های گوارشی به دلیل عدم تعادل بین مکانیسم های دفاعی مخاط معده و نیروهای آسیب زننده به ویژه اسید معده و پپسین اتفاق می افتند. 14%-2 زخم ها در نهایت سوراخ می شوند. از اتیولوژی های مهم در این رابطه می توان استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی، استروییدها، استعمال سیگار، هلیکوباکترپیلوری و رژیم غذایی پر نمک را نام برد. روش بررسی: در این مطالعه با بررسی فاکتورها و عوامل مرتبط با پرفوراسیون، اطلاعات بیماران مبتلا به زخم پپتیک مراجعه کننده به بیمارستان بهشتی از اردیبهشت 1398 تا بهمن 1400 مورد بررسی قرار گرفتند و به دو گروه مبتلا به پرفوراسیون و بدون پرفوراسیون تقسیم شدند. سپس متغیرهای سن، جنس، سیگار، مصرف داروی ضدالتهاب غیراستروییدی (NSAID) و اوپیوم، عفونت هلیکوباکترپیلوری و مصرف PPI و سابقه پیشین پپتیک اولسر در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: مصرف سیگار: در گروه بدون پرفوراسیون 6/29% سیگاری و در گروه پرفوره 4/50% سیگاری بودند. مصرف اوپیوم در افراد بدون پرفوراسیون حدود 6/15% و درگروه پرفوره حدود 3/33% بود. مصرف NSAID در گروه غیرپرفوره شیوع 6/35% و در گروه پرفوره شیوع 4/27% داشت. مصرف PPI در گروه بدون پرفوراسیون 7/46% و در گروه پرفوره 5/21% بود. شیوع عفونت H. pilory شیوع در گروه غیرپرفوره 2/45% و در گروه پرفوره 4/30% بود. سابقه پیشین PUD در گروه غیرپرفوره 3/56% و در گروه با پرفوراسیون 8/37% بود. نتیجه گیری: بین مصرف سیگار و اوپیوم در گروه پرفوره و غیرپرفوره مصرف PPI در این دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت به طورکلی شیوع PUD در جنس مرد در هر دو نوع پرفوره و غیرپرفوره بالاتر بود

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه، بررسی نقش عوامل متعدد خطرساز در خون ریزی از دستگاه گوارش فوقانی در بیماران مبتلا به زخم پپتیک است.مواد و روش ها: در این بررسی بیماران مبتلا به خون ریزی حاد قسمت فوقانی دستگاه گوارش به علت زخم پپتیک و بیماران مبتلا به زخم پپتیک بدون خون ریزی با یکدیگر مقایسه شدند. آندوسکوپی قسمت فوقانی دستگاه گوارش و سپس آزمون اوره آز سریع برای بیماران هر دو گروه انجام شد. رابطه بین متغیرهایی که در ذیل اشاره می شود با خطر خون ریزی در قسمت فوقانی دستگاه گوارش مورد بررسی قرار گرفت. این متغیرها شامل: جنس، سن، مصرف سیگار، سابقه قبلی خون ریزی از قسمت فوقانی دستگاه گوارش و سابقه مصرف داروهای ضدالتهاب غیر استروییدی(NSAID)، اندازه زخم، محل زخم، مدت زمان ابتلا به زخم یپتیک و وضعیت هلیکوباکتر پیلوری بودند. برای شناسایی عوامل خطرساز مستقل، از آزمون آنالیز چند متغیری Logistic regression استفاده شد.یافته ها: از 448 بیمار مبتلا به زخم پپتیک، 161 نفر مبتلا به خون ریزی از قسمت فوقانی دستگاه گوارش و 278 نفر بدون عارضه خون ریزی از زخم، مورد مطالعه قرار گرفتند. آنالیز تک متغیری نشان داد که تفاوتی در ارتباط با مصرف سیگار و طول ابتلا به زخم در دو گروه وجود ندارد. میزان خطر نسبی (OR) برای عوامل زیر در تحلیل رگرسیون لجستیک به شرح زیر است: زخم معده/دئودنوم 11.90 (فاصله اطمینان 95 درصد: 35.03 - 4.04) ، سابقه خون ریزی قبلی از زخم 7.72 (فاصله اطمینان 95 درصد: 13.58- 4.39)، اندازه زخم 2.63 (فاصله اطمینان 95 درصد: (1.20-5.77 و مصرف 2.21 NSAID (فاصله اطمینان 95 درصد: 4.20- 1.17)، جنس مرد 1.71 (فاصله اطمینان 95 درصد: 2.89- 1.07) و سن با افزایش خطر 1.03 به ازای هر سال افزایش در سن (فاصله اطمینان 95 درصد: 1.04- 1.01). در آنالیز چندمتغیری، هلیکوباکترپیلوری یک فاکتور مستقل محسوب نمی شد OR=0.49)،فاصله 95 درصد: (0.23-1.04.استنتاج: خطر خون ریزی از دستگاه گوارش فوقانی قایا به محل زخم (معده)، سابقه خون ریزی، اندازه زخم و مصرف داروی NSAID ارتباط دارد. در منطقه ای که شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری بالا است، ممکن است این عفونت یک عامل خطرساز برای خون ریزی از زخم پپتیک محسوب نشود.

هدف از این مطالعه، بررسی الگوی تجویز سالانه داروهای ضدالتهاب (کورتیکوستروئیدی و غیر استروئیدی) توسط پزشکان جهت ارایه راهکارهایی در راستای کاهش تجویز غیرمنطقی این داروها و کاهش عوارض جانبی ناشی از مصرف بی رویه آنها می باشد.علت انتخاب این دو دسته دارویی، پرمصرف بودن آنها و وسعت جمعیت هدف مصرف کننده این داروها هم از لحاظ تعداد و هم از نظر محدوده سنی وعلت انتخاب داروخانه 13 آبان مرجع بودن این داروخانه در سطح شهرستان و استان و حجم بیشتر نسخ ارجاعی به آن در مقایسه با سایر داروخانه های سطح شهر و در نتیجه امکان بررسی نسخ در سطح وسیعتر بوده است.